คุณสามีคะ หยุดคลั่งรักฉันสักที!!! (อ่านฟรีก่อนติดเหรียญ)

ฉันพูดเสร็จก่อนจะกระแทกขวดเหล้าลงโต๊ะอย่างแรง ไม่เอาแล้ว ไม่คุยกับคนงี่เง่าไม่มีสติอย่างหมอนี้ ฉันต้องรีบพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์ที่น่าหงุดหงุดนี้ซักที เพราะยิ่งอยู่ฉันจะยิ่งหงุดหงิดมากกว่านี้ 

“จะไปไหน!”

“เฮ้ย!”

และในขณะที่ฉันกำลังจะลุกเดินออกไปเพื่อสงบสติอารมณ์นั้น จู่ๆแกรนด์ดยุคเดเนียลก็คว้าข้อมือฉันและดึงลงไปนั่งบนตักเขาแบบพอดีเป๊ะ และยังเอามือที่เต็มไปด้วยกล้ามมัดมารั้งเอวฉันไว้ไม่ให้ลุกหนีไปไหนอีก ปิดหนทางหนี้ได้แนบเนียนมาก ไอ้หมอนี้จะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย 

“เป็นผู้หญิง ทำไมร้องเฮ้ย ไม่สมเป็นกุลสตรีเลย”

“แล้วยังไงล่ะค่ะ ดิฉันไม่สนหรอกค่ะว่าจะเป็นกุลสตรีหรือเปล่า ดิฉันก็เป็นของดิฉันแบบนี้ล่ะค่ะ ใครจะทำไม ถ้าไม่ชอบ ดิฉันก็ไม่ได้สนใจ มั่วแต่คอยระวังท่าทาง ดิฉันอึดอัดตายกันพอดี”

“งั้นหรอ เพราะเธอไม่สนและไม่แคร์อะไรอย่างนี้ เลยทำอะไรตามใจตัวเองจนคนเขาพากันเรียกเธอว่าอะไรรู้บ้้างมั้ย”

จู่ๆหมอนี้พูดอะไรแปลกๆ คนเขาเรียกฉันว่าอะไรทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ บ้างก็คุณหนูปีศาจ บ้างก็บุุตรท่านเคราต์ผู้อันพาล คุณหนูตัวอิจฉา โอ้ยเยอะแยะ แล้วไงใครสน 

“แล้วไงล่ะค่ะ คิดว่าดิฉันต้องแคร์คนที่พูดถึงดิฉันแบบนนั้นด้วยหรอคะ พวกเขาไม่ได้หาเงิน หาข้าวให้ดิฉันกินสัักหน่อย ไม่จำเป็นต้องแคร์ แต่ตอนเนี้ย..เมื่อไหร่จะปล่อยดิฉันค่ะท่านดยุก”

ฉันพูดพร้อมกับหันไปจ้องหน้าเขาตรงๆ อย่างเอาเรื่อง จะให้นั่งตรงนี้อีีกนานมั้ยเนี้ย เพราะตอนนี้ฉัันรู้สึกแปลกๆ หัวใจก็เต้นแปลกๆ 

“ทำไม เพิ่งมารู้สึกตัวเอาตอนนี้หรอ เห็นเมื่อกี้ยังพูดคล่องเชียว”

ดยุกเดเนียลไม่พูดเปล่า กลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้กับหน้าฉันอีก นี้เขาจะมามุกไหนกันแน่เนี่ย เอาหน้าหล่อๆยื่นเข้ามาใกล้ทำไม มันไม่ดีต่อหัวใจฉันนะย่ะ

“แค่คิดว่าท่านดยุกคงจะรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่เท่านั้นเองล่ะคะ อยากมีข่าวเสียหายกับดิฉันหรอค่ะ”

ฉันพูดข่มเขาไปงั้นแหละ ถึงที่นี้จะไม่มีสื่อสิ่งพิมพ์เหมือนโลกก่อนที่ฉันเคยอยู่ แต่ที่นี้ปากคนไวกว่าสื่อสิ่งพิมพ์อีก แค่พูดกันปากต่อปากข่าวก็ไปไวอย่างกับน้ำป่า และฉันไม่มีข่าวเสียหายอะไรให้ชาวบ้านพูดสนุกปากเล่นอีก

“นั้นคือสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่หรอ”

ห๊ะ วอทเดอะ-- เขาคิดได้ไง นี้เขาคิดที่ฉันเข้ามาเพื่อมาให้ท่าเขาเนี้ยนะ โอ้ คุณพระ หน้าตาหล่อวััวควายตายล้มอันเนี้ยยอมรับ แต่ไม่นึกว่าความคิดจะสวนทางกับหน้าตาขนาดนี้ แย่สุดๆ ถึงฉันจะมีชื่อในทางไม่ดี แต่ก็ไม่เคยทำตัวเสียศักดิ์ศรีเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะโลกก่อน รึโลกตอนนี้ 

“ถ้าจะพูดจาไม่ให้เกียรติกันแบบนี้ เห็นทีวันนี้ดิฉันคงต้องขอตัวกลับก่อนล่ะคะ”

ตอนนี้ฉันต้องพาตัวเองออกไปจากผู้ชายคนสักที พูดจาห_าไม่แ_ก มากค่ะ คิดว่าตัวเองมีอำนาจแล้วจะพูดอะไรก็ได้งั้นหรอ โอ้ย จากที่หงุดหงิด ฉันจะปรี๊ดแตกแล้วนะ ตอนเนี่ยหน้าหล่อๆนั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกย่ะ

ฉันพยายามที่จะงัดตัวเองออกมาจากวงแขนที่แข็งแรงนั้น แต่แรงมันเยอะมากเลย นี้มันแรงคนรึแรงคว_ยกันว่ะคะ แรงเยอะจริงๆ 

ติดตามต่อ..ตอนต่อไป 

เอลเลนา ฮาเดรียน่า 

แกรนด์ดยุคเดเนียล วินเซนต์เตอร์

เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากความชอบส่วนตัวล้วนๆ ไม่อนุญาตให้คัดลอกหรือนำไปเผยแพร่ที่อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้นักอ่าน อ่านอย่างเพลิดเพลิน หากพบคำผิดสามารถแจ้งไรท์ได้เลยนะคะ คอมเม้นท์ได้แต่อย่าแรง เพราะจิตใจไรท์บอบบางมากค่ะ 

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และกดให้กำลังนะคะ 

อัปทุก จันทร์-ศุกร์นะ

????วออ้ายนี้????